سراي بي دل

وقتی نمیرسی به هیچ آرزو وقتی باهر خاطره شی زیر و رووقتی توو پاییزی ، گلات پرپرهزیر پاهاتن همه ، بی رنگ و بویه کفترم میتونه جرات کنه با نوک بگیره تو رو از تار ِ مووقتی که شادی ، انگاری حسوداچشم ندارن ببیننت یه لحظهاما تا غصه ها میان سراغتمیان میشینن همگی روبرووقتی زمین و آسمون ضدِتنسنگ میخوره بهِت ز هر سمت و سوامیدا کم ، درد دلا زیادهحوصله نیست تا که بگم مو به مویه عمر شدم سنگ صبور همهزجر کشیدم ، رنجها دیدم یک تنهیه روز به حرفم میرسی که دیرهفاصله داریم ما دوتا ، کو به کوفقط الهی نبینه روز خوششهد ِ شیرینش بشه هی تلخ و ترشاونکه نبود لایق ِ حتی یه فحشنمک حروم ، آدم بی چشم و روحبیب اوجاری ۱۳۹۷.۶.۲۸ سراي بي دل...

گفتی : عاشق شدی و مزه ی عشقو چشیدی؟چی بگم ؟ قصه ها دارم که توو خوابم ندیدی !عشق از اول انگاری میوه ی ممنوعه ای بودحتی آدم چوبشو خورد ؛ که چرا سیبو چیدیگفتی حاضری تو بازی کنی نقش یاری رو؟که یه فرصت دیگه به یار ِ سابقت میدی؟بعضی آدما لیاقت ندارن گذشت توو عشق باز میشن جلادی و تیغو توو دستشون میدیطفلکی مرغ دلم هر جا نشست یه سنگی خورددام پنهونه نگات ؛ دونه نشون  اون میدی؟میگذره بهار عمر و میرسه پاییزه اونیه نگاه پشت سرت کن ؛ چه گلایی رو چیدی؟واسه ی ستاره بودن کیه مثل من مُصر فرصت این آرزوی کهنه رو به من میدی؟حبیب اوجاری1400.6.28 سراي بي دل...

آمدم دیدار تو ای خواجه ی شیرازی امبلکه بگشایی گره از راز ِ این همبازی امپیرم و از کودکی ، تنها دو صد رویا بماندوز جوانی ... یاد آن یار لطیف و نازی اممن چو تو بد می نکردم ، میل ناحقم همینهمتی کن این دم ِ آخر تو دلخوش سازی امرفتم و ، اما به دل دارم امید ِ دیدنتکن دعایی تا نمردم ، باز دعوت سازی املطف آن شیرازی و خالش ، بشد حک بردلمکن مدد خواجو ، به کشتی ِ امید اندازی ام میدهم جانا ، قسم بر شاخه ی پر از نباتخود بگیری فال من ، آید همان کو راضی ام حبیب اوجاری ۱۳۹۷/۸/۲۰ سراي بي دل...